rozchylić się

См. также в других словарях:

• rozchylać się – rozchylić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} otwierać się, lekko odchylając się we wszystkie strony; rozwierać się, rozsuwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płatki tulipana rozchylają się. Drzwi się rozchyliły. Kołnierzyk koszuli rozchylił się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozchylić — dk VIa, rozchylićlę, rozchylićlisz, rozchylićchyl, rozchylićlił, rozchylićlony rozchylać ndk I, rozchylićam, rozchylićasz, rozchylićają, rozchylićaj, rozchylićał, rozchylićany «z lekka otworzyć; rozsunąć, odchylić w obie strony; uchylić,… …   Słownik języka polskiego

• rozejść się — dk XI, rozejść sięjdę się, rozejść sięjdziesz się, rozejdź się, rozszedł się, rozeszła się, rozszedłszy się rozchodzić się ndk VIa, rozejść siędzę się, rozejść siędzisz się, rozejść sięchodź się, rozejść siędził się 1. «o grupie: pójść, udać się… …   Słownik języka polskiego

• otworzyć — dk VIb, otworzyćrzę, otworzyćrzysz, otwórz, otworzyćrzył (otworzyćwarł), otworzyćrzony a. otwarty otwierać ndk I, otworzyćam, otworzyćasz, otworzyćają, otworzyćaj, otworzyćany 1. «odemknąć coś zamkniętego przez przekręcenie sprężyny zamka,… …   Słownik języka polskiego

• rozewrzeć — dk XI, rozewrzećwrę, rozewrzećwrzesz, rozewrzećwrzyj, rozwarł, rozwarty, rozwarłszy rozwierać ndk I, rozewrzećam, rozewrzećasz, rozewrzećają, rozewrzećaj, rozewrzećał, rozewrzećany 1. książk. «otworzyć coś zamkniętego, ściśniętego; rozchylić»… …   Słownik języka polskiego

• rozgiąć — dk Xc, rozegnę, rozegniesz, rozegnij, rozgiąćgiął, rozgiąćgięła, rozgiąćgięli, rozgiąćgięty, rozgiąćgiąwszy rozginać ndk I, rozgiąćam, rozgiąćasz, rozgiąćają, rozgiąćaj, rozgiąćał, rozgiąćany «rozprostować, rozchylić coś zgiętego» Rozgiąć… …   Słownik języka polskiego

• pootwierać — dk I, pootwieraćam, pootwieraćasz, pootwieraćają, pootwieraćaj, pootwieraćał, pootwieraćany 1. «otworzyć wiele czegoś, otworzyć w wielu miejscach, otworzyć jedno po drugim» Pootwierać drzwi, okna. Pootwierać puszki, walizki, szuflady. Pootwierać… …   Słownik języka polskiego

• uchylić — dk VIa, uchylićlę, uchylićlisz, uchyl, uchylićlił, uchylićlony uchylać ndk I, uchylićam, uchylićasz, uchylićają, uchylićaj, uchylićał, uchylićany 1. «z lekka, na wpół otworzyć coś zamkniętego, odemknąć; lekko rozewrzeć, rozchylić» Uchylić okno,… …   Słownik języka polskiego

• skrzydło — n III, Ms. skrzydłodle; lm D. skrzydłodeł 1. zwykle w lm «narząd lotu ptaków, nietoperzy, owadów mający różną budowę i pochodzenie, występujący zawsze w parzystej liczbie (jedna, dwie pary)» Ptasie skrzydła. Skrzydła gołębia, motyla, owada.… …   Słownik języka polskiego

• warga — ż III, CMs. wargardze; lm D. warg 1. «każdy z dwóch fałdów skórnych ograniczający od przodu otwór ustny wielu kręgowców, u ssaków i człowieka silnie umięśniony, ruchomy» Dolna, górna warga. Blade, czerwone, wąskie, cienkie, grube, wydatne, pełne… …   Słownik języka polskiego

• uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… …   Słownik języka polskiego